 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Гасподзь са мною не гаворыць больш,
І ў кельлі пуста, як у воку старца.
І ў такт малітве барабаніць дождж,
Ды словам ручаінай не зьлівацца.
Якая ціша, як замоўкне Бог!
Зямное цела
уціскае ў глебу
Яе нязносны цяжар... І дарог
Цяпер няма – аглухламу – да неба...
Я голас Божы, грэшнік, успрымаў,
Нібы ліюцца вогненныя кроплі.
Здавалася – пакутую дарма,
Няздольны да прароцтваў у натоўпе.
Ну што карысьці – між каменных сьцен
Сьціскацца пад нябачнаю маланкай,
Калі жыцьцё па залатой вадзе
Кіруе човен да чужых прыстанкаў.
Не затрымаць, не растлумачыць жах
Той прорвы, што наперадзе чакае...
І Бог пачуў... І цішыня ў вушах,
Жаданая, вар’яцкая, цяжкая...
Гасподзь маўчыць... Я словы гавару,
Зь якіх малітва скласьціся павінна.
...І брат мой цягне рукі угару
І шэпча: «Чую, Божа мой адзіны...»
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
